धार्मिकाचार-व्यवहार-प्रायश्चित्त-भक्ति-इष्टापूर्त-नैतिकमूल्यबोधादीनां बोधनार्थं सामाजिक- वैयक्तिककर्तव्याकर्तव्यानां व्यवस्थार्थं च पूर्वैः ऋषिभिः धर्मशास्त्रस्य प्रणयनं कृतम् । असमिन् विभागे मनु-याज्ञवल्क्य-पराशर-पारस्कर-गौतम-नारद-बृहस्पति-बौधायन-जीमूतवाहन- विज्ञानेश्वर-माधवाचार्य-कौटिल्यप्रभृतिभिः प्रणीतानां सूत्रग्रन्थानां स्मृतिग्रन्थानां भाष्यग्रन्थानां तात्कालिकनिबन्धात्मकानां प्राचीनग्रन्थानां चाध्ययनं भवति । एतादृशप्राचीनसाहित्येन सह साम्प्रतिकयुगोपयोगिनाम् आधुनिकतया सह सामञ्जस्यवतां विषयणां, महिलाधिकार-हिन्दूविधि-संस्कार- नैतिकशिक्षा-पर्यावरण-मानवाधिकार-राजधर्म-दण्ड-अपराधप्रभृतीनामपि अध्ययनाध्यापनं भवति । अनेन उन्नतदर्शनानामध्ययनेन मानवीयमूल्यानां प्रणयनेन च सह स्वात्मविकासोऽपि भविष्यति ।